Хүйтний ам наашилж хөхүүрийн цаашилж байна даа. Гэснээс зуны гурван сард зугаатайхан байх гээд шорлогны махаа бэлдээд шор төмрөө зэхээд голын эрэг дагуу гоёхон цэцэгсийн дунд сууна даа гээд бодон бодон хуучин сонгины амралт чиглэн явсаар гольфийн талбайн наахна очиж голын эрэг бараадав. Ингээд миний ажил өрнөж амталсан махаа шарж борголын шүүсээ шимэн суухуйяа сэтгэл амар нэг л тайван. Гэнэт хэн нэг нь хийгээ гаргавуу гэмээр үнэр сэннн хийв. За яахав нэг удаа тэсье гээд бодож дуусаагүй байтал дахиад нахив. Арай гэхэд арай л авч байгаам чинь, тэгээд хамт олондоо хэн нь агаарын ариун чанар алдагдуулаад байнаа гэтэл би ч биш би ч бий гэснээ бүгд ам хамраа даран шуугилдав. Гэтэл голоос нөгөө айхтар ХҮНИЙ ҮНЭР үнэрсэн байж. Хатан Туул минь хүний зовлонг гэтэлгэсээр эцэс сүүлд нь хүний үнэрт уусах ч гэж дээ гэж харамсах ч багадахаар санагдав. Хан Богд минь хүний хөлд дарагдан Хатан Туул минь хүний үнэрт автан хогийн ургамал, хогийн сав шиг болж дээ. Гэхдээ үнэхээр арай л муухай үнэртэж байсан шүү хэлэх ч юм биш.
Цаг сайхан байхад нэгэн удаа тэнд очиж мах шарж идэж байсан нь санаанд бууж тийшээ чиглэн олныг дагуулан очсон сонголт буруудав. Гэвч хүний үнэр тийм байдгыг мэдрэн мэдрэн махаа шарж идээд буцсан юм.
Хүмүүс хоорондоо нэгнийгээ муулахдаа ...өмхий санаатай... энэ тэр гэдэг нь оргүй зүйл биш болтой. Өмхий үнэр хүнээс гардаг юм чинь тэр үнэр хүний л үнэр байж таараа.
No comments:
Post a Comment