Гэртээ харихад ч, монголруугаа буцахад ч. Хүмүүс гайхаад байх юм намайг. Худан буцах юмсан, харих юмсан гэхээр юундаа яардаг байнаа гэх мэтчилэн. Нутагруугаа харихад миний гэсэн бүх юм тэнд байгаа болхоор яарах нь дамжиггүй биздээ. Аав ээж, ах дүү, анд найз, хайртай охин минь бүгд бий.
Өчигдөр өглөө ажил дээрээ ирээд уг нь цүнхээ аваад гарах санаантай мейл шалгатал хүсэн хүлээж байсан захиа маань иржээ. Дотор нь харин юу гэсэн байгаа бол гэхээс зүрхний лугшилт мэдрэгдэж бушуухан нээж үзтэл...
...тэд зөвшөөрчээ. Юу гэхлээр миний ёпоонд хийсэн судалгааны ажил маань олон улсын сэтгүүлд хэвлэгдэх болж нийтэд хүлээн зөвшөөрөгдсөн явдал байлаа. Өөртөө ч итгэхгүй хэсэг харж дахин захиаг нягталж уншаад баярласандаа босоод дэвхцэхээс наагуур л юм боллоо. Өрөөнд хүнгүй байсан тулдаа л. Тэр даруйдаа профессортоо захиаг хэвлэж уншуултал надаас илүү баятрлаж байгаа нь нүүрэнд нь харагдсан юм.
Ингээд миний ёпоонд ирсэн зорилгын маань тэн хагсаас илүү хувь нь биелэж одоо хэсэгхэн хугацаанд хичээх л үлдлээ дээ. ГАНБАРЭ ЭБУ.
6 comments:
Bayar hurgie! ih tom yumand hursen baina shuu.
bayarlalaa. harin tiim. ene 3 useg awah gej mun ch ih zowlogoo zowooj bn daa. kkk
bayar hurgey
bayar hurgey. mundag zaluu shuu. sasuga EBU.
Ёстой мундаг, баяр хүргэе ээ. Сайхан мэдээгээ хуваалцсанд бас баярлаж байна шүү. Хурдан ирээд ихийг амжуулаарай
Post a Comment