Маргааш 9 сарын 1

Миний охин хорвоод хүн болж мэндлээд өдгөө 6 нас хүрчихээд нэг мэдэхнээ сургуулийн алтан босгыг алхах болчихож. Саяхан л 3150 гр жинтэй улаан нялзрай хэгдүгээр амаржих газар төрж байсансан.
Аав ээж хоёр нь хоёулаа ажилтай болхоор ясли, цэцэрлэгт явж хорвоотой танилцсандаа. Бид хоёр хоёулаа эмч болхоор ажил ихтэй, хүүхдэдээ цаг бага л зарцуулдаг. Хагас бүтэн сайнд л гадуур гарч явдаг байлаа.
Өчигдөр утсаар ярьсан чинь сургуулийнхаа нэрийг, багшийнхаа нэртэй цээжилцихэж, тэгээд бэлтгэл хийж авсан юмнуудаа дэс дараатай хэлж байнаа. Зарим нэгийнх нь нэрийг мартсан болтой ээжээсээ асуугаад л. хэхэ
Маргааш өглөө нээлтэндээ явж арван жилийн алтан босгыг алхаж орох нь дээ миний охин. Харин аав нь тэр баярт мөчид хамт байж чадахгүй нь. Аавыгаа уучлаарай.

Ойрхон байна даа

Гэртээ харихад ч, монголруугаа буцахад ч. Хүмүүс гайхаад байх юм намайг. Худан буцах юмсан, харих юмсан гэхээр юундаа яардаг байнаа гэх мэтчилэн. Нутагруугаа харихад миний гэсэн бүх юм тэнд байгаа болхоор яарах нь дамжиггүй биздээ. Аав ээж, ах дүү, анд найз, хайртай охин минь бүгд бий.
Өчигдөр өглөө ажил дээрээ ирээд уг нь цүнхээ аваад гарах санаантай мейл шалгатал хүсэн хүлээж байсан захиа маань иржээ. Дотор нь харин юу гэсэн байгаа бол гэхээс зүрхний лугшилт мэдрэгдэж бушуухан нээж үзтэл...
...тэд зөвшөөрчээ. Юу гэхлээр миний ёпоонд хийсэн судалгааны ажил маань олон улсын сэтгүүлд хэвлэгдэх болж нийтэд хүлээн зөвшөөрөгдсөн явдал байлаа. Өөртөө ч итгэхгүй хэсэг харж дахин захиаг нягталж уншаад баярласандаа босоод дэвхцэхээс наагуур л юм боллоо. Өрөөнд хүнгүй байсан тулдаа л. Тэр даруйдаа профессортоо захиаг хэвлэж уншуултал надаас илүү баятрлаж байгаа нь нүүрэнд нь харагдсан юм.
Ингээд миний ёпоонд ирсэн зорилгын маань тэн хагсаас илүү хувь нь биелэж одоо хэсэгхэн хугацаанд хичээх л үлдлээ дээ. ГАНБАРЭ ЭБУ.

Найман сарын найр, нар, нойр

Найр
Монгол хүн юм болхоороо зуны урин дулаан улиралд наадмаа тэмдэглэж эхлээд л намрын налгар өдрүүдээр найр хэсэж, наадам дамжин явах дуртайдаа ч тэрүү зун болхоор нэг л назгайраад налайгаад амармаар санагдаад байдаг юм. Гэтэл энэ жийбэнгүүд чинь амрах алжаахыг умартан ажлын мал мэт зүтгээд л хар хөлсөө цувуулаад л бөхөлзөөд байхым.
Гэснээс ойрд хүний нутаг гүний хошуунд байгаа ч гэлээ бас наргих цэнгэхээ мартсангүй. Өнгөрсөн лхавга гаригаас эхлээд эндэхийн баярт оролцож, үргэлжлүүлээд хөнгөн жаргалын орноор дэмийрч явсаар нэг мэдэхнээ ажлын өдөр болчиж. Шоу цэнгээ ихдээд өглөө ажил дээрээ иртэл ажиллах эрч хүч, идэвх алга. Цахим ертөнцөөр хэсэж элдвийг эргүүлж явсаар ойрд блогтоо нар салхи оруулаагүйг гэнэт ухааран ийн сийрүүлэвэй.

Нар
Өнгөрсөн долоо хоногт айхтар хурц нар гарч АМЬДААРАА болхоос наагуур л байна. Хоёр долоо хоногийн өмнө их усан бороо орж манай энэ хавьд арав гаруй хүн үерийн усанд үйж хорвоогоос халин одсон гэж эртээр зурагтаар зарлав. Бас болоогүй хэд хэдэн зуны амбаарыг урсгасан сурагтай. За энд ийм байлаа гэхэд монголд цас орж байна гэхийм. Байгал дэлхий гэж сонин юм даа. Найз маань амралтаа аваад нутагруугаа харьж явахад нь тээврийн жолооч нар бол нэрийг нь дурсдаггүй хайрхан СОЛОНГОТ, цаашлаад ЗАГАСТАЙН даваанууд битүү цас унасан байна гэнэ дээ. Цасанд хөлбөрөх ч бас сайхан шүү. ккк.

Нойр
Нойрыг унтаж биш сэрж бардаг л гэх юм. Яавал нойр ханатлаа унтах бол? Ойрд найр ихдээд ч тэрүү нойр дутуу, нойроо харамлаад унтах гэхээр нар шараад халаагаад мөн ч аяыг нь олоход бэрх хорвоо юм даа(Гарьд магнай киноны молиго Очирын хэлдэг үгнээс иш татав). Өнгөрсөн долоо хоногт бас хажууд суудаг эмчтэйгээ нэг жаахан ууж суугаад буу халтал хүн өдөрт 3 цаг унтахад хангалттай гэж авдгым даа. Юун 3 цаг, тэгвэл ч ёстой ядаргааны туйлд орж усанд үйсэн 10-н араас удахгүй морилох байх даа. ккк